 |
| Fot. E. Zuba |
Tak nazywa się słynny szwajcarski cukierek o smaku owocowym, który od 2008 r. znajduje się na liście kulinarnego dziedzictwa Szwajcarii. Wprowadzenie tego produktu na rynek światowy zawdzięcza się fabryce czekolady Suchard. Założył ją w 1826 roku w Neuchâtel, a dokładnie w Serrières pochodzący z Boudry (NE) Szwajcar Philippe Suchard. Z czasem zakład się rozrósł się na tyle, że mógł utworzyć swoje filie za granicą, w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Nowym Jorku i w Polsce – w podkrakowskiej wsi Grzegórzki, na lewym brzegu Starej Wisły (nieistniejące już ramię rzeki) na wschód od centrum Krakowa. Otwarcie krakowskiego Sucharda nastąpiło w 1925 roku.
Pierwszy raz wspomniano o Sugusie w protokole przedstawionym na konferencji głównej dyrekcji fabryki Suchard w 1931 roku. Wzmianka dotyczyła fabryki w Krakowie i donosiła o produkowaniu tam od 1929 orzeźwiającego cukierka o pochodzeniu angielskim i zezwalała na jego produkcję w Szwajcarii. Z początku nie wszystkim podobała się myśl wprowadzenia wśród uznanych rangą wyrobów czekoladowych zwykłego cukierka, na dodatek lekko klejącego się do zębów. Dopomógł wielki kryzys gospodarczy, który sparaliżował świat w latach 1929 – 1933. Aby uniknąć recesji przedsiębiorstwo było niejako zmuszone do urozmaicenia asortymentu w obliczu coraz wyższych cen i coraz rzadszych dostaw kakao. Właściwie dobrze się złożyło, cukierek miał orzeźwiający smak i doskonale nadawał się do konsumpcji nawet w lecie, okazując tym samym swoją wyższość nad czekoladą. Na dodatek nazwa produktu nie była skomplikowana, pierwsza sylaba „su” odwoływała się do założyciela, a czytanie wspak pozwalało na gry słowne.
 |
| Fot. dawny-krakow.blogspot.ch /2008/05/sodycz-krakowa.html |
Wydaje się, że najstarszy przepis produkcji „Sugusa” pochodzi z Krakowa z dn. 19 czerwca 1931 roku. Na początku były cztery smaki: malinowy (od 20 lat zastąpiony przez smak truskawkowy), cytrynowy, ananasowy i pomarańczowy. W czasie wojny produkcja i sprzedaż „Sugusa” utrzymywała się mimo niekorzystnych warunków, gdyż jego uniwersalność była doceniana przez żołnierzy. W 1980 roku wyrób wzbogacono o smak czarnej porzeczki, a osiem lat później pojawił się też bez cukru.
Od 20 lat „Sugus” nie jest produkowany w Serrière tylko we Francji (Reims), gdzie nastąpiło ulepszenie krakowskiego przepisu. Od 2007 na rynku dostępne są smaki: czereśniowy, brzoskwiniowy, zielonego jabłuszka i gruszkowy. Oczywiście obecny przepis jest chroniony tajemnicą, jednak możemy się zapoznać z krakowskim przepisem popularnym od 1931 do 1993 roku, w którym dominował cukier, syrop owocowy, tłuszcz arachidowy i kwas winowy.
Marka „Sugus” od 2005 roku należy do Wrigley Company, amerykańskiego koncernu produkującego głównie gumy do żucia. W Hong Kongu cukierek ten posiada magiczne znaczenie, bowiem spełnia rolę amuletu, a jego spożycie w Nowy Rok ma przynieść szczęście.
W 1951 roku w Krakowie połączono fabryki Suchard, Pischinger i firmę Piaseckiego tworząc Zakłady Przemysłu Cukierniczego „Wawel”.
***
Ce nom est porté par un bonbon suisse, connu mondialement. Il a des saveurs de fruits et depuis 2008 il est inscrit au Patrimoine culinaire suisse. Le bonbon est diffusé partout dans monde par la fabrique de chocolat suisse Suchard. L'entreprise a été créée à Serrières par le Boudrysan Philippe Suchard en 1826, mais au fil du temps sa prospérité lui a permis d'ouvrir plusieurs usines en Europe, dont une en Pologne à Cracovie en 1925.
 |
| Fabryka Suchard, Kraków, ok. 1940 r. Fot. www.audiovis.nac.gov.pl |
Pour la première fois, le Sugus est mentionné dans le procès verbal d'une conférence générale de la direction de Suchard en 1931. Ce rapport concernant l'usine de Cracovie a signalé la production depuis 1929 d'un bonbon d'origine anglaise aux arômes des fruits et très rafraîchissant. Au début, la fabrication de ce bonbon sous licence chez Suchard en Suisse n'a pas plu à tout le monde. Par rapport aux produits chocolatiers prestigieux et spécialement sélectionnés, un simple bonbon fruité collant un peu aux dents ne présentait pas d'intérêt. C'est la grande crise mondiale de 1929 à 1933 qui l'a aidé. L'entreprise Suchard, pour éviter les pertes et la récession était d'une certaine façon obligé de lancer un nouveau produit, surtout que le cacao était devenu plus cher et plus rare. Cela tombait même bien : le Sugus avait un goût rafraîchissant et pouvait être consommé même en été, ce qui était un avantage comparé au chocolat. En plus, son nom était facile à prononcer, le palindrome permettant des jeux de mots.
 |
| Fabryka Suchard, Kraków, ok. 1940 r. Fot. www.audiovis.nac.gov.pl |
Il paraît que la plus ancienne recette de fabrication du Sugus vient de Cracovie. Au début, le bonbon avait quatre goûts : citron, orange, ananas et framboise (qui depuis 20 ans a été remplacé par l'arôme de fraise). Pendant la Deuxième Guerre mondiale, la fabrication du Sugus n'a pas trop baissé, car il était apprécié par les soldats. Depuis 1980, nous pouvons goûter ce bonbon au cassis, et huit ans plus tard sans sucre. Cela fait déjà 20 ans que le Sugus n'est plus fabriqué à Serrières en Suisse, mais en France, à Reims. L'assortiment s'est agrandi : cerise, pomme, poire et pêche.
Le Sugus appartient depuis 2005 à Wrigley, spécialisé en production des chewing-gums. À Hong-Kong le Sugus porte bonheur. La consommation le jour de Nouvel-An amène la chance.
À Cracovie, en 1951 les fabriques Suchard, Pischinger et Piasecki ont fusionné et produisent des assortiments chocolatiers connus sous le nom de "Wawel".
Plus d'info (version fr.): www.kulinarischeserbe.ch/product.aspx?id=428
 |
| Kraków, Rynek Główny, lata 30 ub.w. Fot. www.dziennikpolski24.pl |
 |
| Kraków, 1937 r. Agencja Fotograficzna Światowid Fot. www.mmkrakow.pl |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz